MUSICAL THEATRE

Ένα διαμέρισμα στη Γλυφάδα, το σπίτι μιας οικογένειας με αναμνήσεις τριάντα-κάτι Μαϊων. Ένα σπίτι με έπιπλα και αντικείμενα πεπερασμένης αισθητικής. Μίας αισθητικής πολύ μπροστά για την προηγούμενη γενιά, αλλά πολύ πίσω για τη σημερινή.

Κι ένα ζευγάρι που ήθελε να μεταμορφώσει αυτό το σπίτι σε “δικό του”. Σε έναν χώρο που θα τον ζει καθημερινά και θα τον ευχαριστεί, θα τον κρατάει, δε θα τον πνίγει. Η διαφορετική αισθητική δύο ανθρώπων έπρεπε να αποκτήσει κοινό σημείο αναφοράς: αυτό το σπίτι. Και αυτό να επιτευχθεί με τις ελάχιστες δυνατές αμοιβαίες υποχωρήσεις. Οι διαφορετικές προτιμήσεις έπρεπε να συνδυαστούν, να συμπλεύσουν. Το πάθος του παλιού ιδιοκτήτη για τη μουσική και αυτό της νέας ιδιοκτήτριας για το θέατρο να ενωθούν. Το τελικό αποτέλεσμα έπρεπε να πραγματώσει όχι απλά την ευτοπία του ατόμου, αλλά την ευτοπία του ζευγαριού, να πραγματώσει ένα σύγχρονο Μουσικό Θέατρο.

Οι περιορισμοί πολλοί, με πρωταρχικό τον στενό -αρχικά- προϋπολογισμό. Γι’ αυτόν τον λόγο, το έργο υλοποιήθηκε σε δύο φάσεις.

Η πρώτη φάση αφορούσε τους χώρους διημέρευσης του διαμερίσματος. Για την ελαχιστοποίηση του κόστους, διατηρήθηκε η χειροποίητη ιταλική τραπεζαρία του σπιτιού, αντικαθιστώντας μόνο την ταπετσαρία των καθισμάτων της. Τμήματα του αλλοτινού σύνθετου επίπλου, με μικρές συμπληρώσεις και επεμβάσεις, επανατοποθετήθηκαν στον χώρο, αλλάζοντας χρήση, ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες των σημερινών ιδιοκτητών. Με σημείο αναφοράς την επίπλωση που διατηρήθηκε – με τις όποιες τροποποιήσεις, σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν χειροποίητα έπιπλα που θα έδεναν αρμονικά στον ενιαίο χώρο εισόδου – καθιστικού – τραπεζαρίας – κουζίνας. Τα βιβλία της ιστορίας του θεάτρου και της μουσικής απέκτησαν επιτέλους τις θέσεις τους. Το θορυβώδες μαρμάρινο δάπεδο έδωσε τη βάση της ουδέτερης χρωματικής παλέτας, η οποία διανθίστηκε με έντονες χρωματικές λεπτομέρειες, που έδωσαν έναν αέρα φρεσκάδας στον χώρο. Παράλληλα, μικρά αντικείμενα του σπιτιού σκορπίστηκαν σε γωνιές του χώρου για να συνεχίσουν να θυμίζουν τις όμορφες παιδικές στιγμές.

Στη δεύτερη φάση, σειρά είχε το υπνοδωμάτιο του ζευγαριού. Τα έπιπλά του σχεδιάστηκαν ώς συνέχεια αυτών που κατασκευάστηκαν για τους χώρους διημέρευσης, με στόχο την επίτευξη ενός ενιαίου ύφους στο σύνολο του διαμερίσματος. Με λιτές γραμμές, ήσυχα χρώματα στους μεγαλύτερους όγκους, έντονες χρωματικές πινελιές, γήινες υφές και προσωπικά ανικείμενα που ολοκληρώνουν το σύνολο του χώρου, το άλλοτε παιδικό – νεανικό υπνοδωμάτιο μεταμορφώθηκε αγγίζοντας την ευτοπία του ζευγαριού. Η αυλαία άνοιξε και ο χώρος γέμισε νέες μελωδίες.